Bericht 14. — uit notitieboek. Dit hele voorval speelde zich af op de nacht van 16 op 17 januari. Ik heb er dus vijf dagen over gedaan om het semi-begrijpelijk op papier te krijgen. Dat ik überhaupt zin had om een pen te pakken, verbaasd me. Alhoewel. Het was te bizar om per ongeluk te vergeten. Anyhoe, dit bericht is van
23-01-2022
Na haar bezoek was ik dágen zo moe dat ik gewoon moe werd van het moe zijn. Echt niet meer gewend om een nacht op te blijven. Hoe zou dat moeten als ik ook een vampier werd, zou ik dan eerst dagen een jet leg hebben voordat ik beetje gewend was aan mijn nieuwe dag/nacht-indeling?
Ik probeerde het me voor te stellen, hoe ik dan wakker werd als de zon onder ging. Of werkte dat niet zo, werd je misschien altijd om dezelfde tijd wakker? Want anders had je in de winter ellelange dagen (nachten dus) en zomers maar hele korte. Maar omdat ik ook niet wist wat ik dan ging doen of moest doen in die tijd dat ik dan wakker was, kon ik het allemaal niet goed inschatten. Zou ik me dan bijvoorbeeld in de zomer altijd de pleuris moeten haasten om ‘alles’af te krijgen? Daar hield ik niet van.
Dat moest ik eerst navragen voordat ik me ergens in stortte wat binnen de kortste keren weer eens niet zou bevallen. Ik had daar ruim ervaring in opgedaan. Mijn CV (c.q. Leerdammer gatenkaas) was daar getuige van. En gewoonlijk kon afhaken altijd, maar ik vermoedde dat als ik eenmaal lid was van deze club, opzeggen wel kon, maar dat dat dan vooral bij woorden bleef en dat er dan daarna niets zou terugveranderen naar de oude situatie.
Akte 26
‘Oh heil opperwezen (titulatuur nakijken in aantekeningen), bij deze wil ik per direct stoppen met vampier zijn.’
‘Oké, doei.’
(Podium links: lamp schijnt in grote leegte, stilte volgt, er gebeurt niets tot iemand zucht)
‘Fuck me.’
‘Yup…sorry man.’
Ik gaapte als een nerveuze hond. En ineens was ik niet alleen moe, maar ook nog gespannen. Wat een enorme kutcombinatie. Ik moest echt gaan slapen. Of keihard rondjes rennen.
Ik las eens op Instagram, voordat ik mijn telefoon van deez aardbol verdween: ‘Denk aan je probleem of een vraag die je hebt voordat je gaat slapen en de volgende ochtend dient de oplossing zich aan.’ #thecupishalfmindfull #lovingmylife #notyours #whoisyourzenmamma
(ja, inderdaad, het was mijn ‘vriendin’ M. die deze wijsheden online samen met haar community perpetueel rondslingerde en ik las ze met een bepaalde arrogantie).
Afijn, time, time, time, see what’s become of me, dus hou je mond maar en concentreer je. Hoe moest ik mijn probleem formuleren? Wat was mijn vraag eigenlijk? Ohjahoor, ik wist het al. Zo ongeveer dan. Ik ging op bed liggen, vouwde mijn handen als een brave film-vampier over mijn borst en vroeg hardop:
‘Zal ik me weer enigszins menselijk voelen als mijn leven weer zinvol is, een doel heeft en niet beheerst wordt door onzekerheid en angst, niet bedwelmd wordt door verdriet en verlies, waarvan ik niet eens weet waarom ik het voel (waarom herinner ik me dat niet?) of waar het vandaan komt, maar wat me consumeert, verslindt en reduceert tot niets, tot niemand, tot de ontkenning dat ik iemand was? (met jou was ik iemand)’
‘Ofwel, wordt mijn leven een stuk plezanter als ik een vampier wordt?’
Ik kroop in een hoekje op de bank, snuffelde aan het kussen, draaide een rondje, zakte neer, vouwde mijn uitsteeksels onder me, zuchtte diep en zonk weg in groen fluweel.